Z samą autorką mam styczność dopiero pierwszy raz i wstyd się przyznać, że dopiero teraz! W zasadzie od pierwszych przeczytanych słów, jej styl pisania przypadł mi do gustu i z każdą mijaną kolejną kartką utwierdzałam się w przekonaniu, że chcę sięgnąć po kolejną książkę.

"Nie zawsze mamy to, czego pragniemy. Nawet jeśli pragniemy tego ponad wszystko."

"O wiele więcej" Kim Holden jest książką dość specyficzną, która raczej nie przypadnie do gustu młodszemu czytelnikowi. Opisuje poważniejsze tematy dotyczące miłości, życia, rodziny. Niekiedy te tematy są trudne i czasem w piękny, a czasem w brutalny sposób wykreowane. Ale do rzeczy...



Historia jest napisana z perspektywy Seamusa, Mirandy i Hope - trzech osób dorosłych po przejściach. Coś co na początku wydaje się zagmatwane i pomieszane z czasem tworzy przepiękną choć smutną opowieść.

Seamus i Miranda są małżeństwem, które posiada trójkę dzieci. On kochający ojciec, troskliwy, przystojny mężczyzna, posiadający skazę na idealnym obrazku - chorobę. Ona zakochana... w pracy i karierze, dla której rodzina jest złem koniecznym, natomiast dzieci mogłyby w zasadzie nie istnieć. Kariera staje się do tego stopnia dla niej najważniejszym elementem w życiu, że jest w stanie nawet dopuścić się najgorszych możliwych zdrad. Od samego początku małżeństwo było budowane na kłamstwie i to kłamstwo im towarzyszy przez bardzo długi czas - do momentu ich rozwodu, a i to nie koniec intryg ze strony Mirandy. Jakby mogła to zniszczyłaby Seamusa, który w niczym nie zawinił. Postać Mirandy nie da się żaden sposób polubić. Jest zawistna, złośliwa aż po końcówki włosów.
Po rozwodzie Seamus postanawia zamieszkać w Nowym Jorku razem z dziećmi. Cały świat im się przewraca do góry nogami i wtedy poznają Hope. Cudowną, kochaną, empatyczną osobę, która powolutku kradnie serce całej czwórki. Jednak Hope tak jak i Seamus ma swoje ponure tajemnice, które pod płaszczem uroku osobistego stara się ukryć...



Cała książka jest słodko - gorzką historią, która urzeknie każdego starszego bądź bardziej doświadczonego przez los czytelnika. Każdy znajdzie w niej ziarenko prawdy bądź mądrości dla siebie, a poza tym utożsami się z jednym z bohaterów.
Jest to także powieść obok której w zasadzie nie da się przejść obojętnie. Wielokrotnie czułam smutki jak i radości głównych bohaterów i choć nie przeżyłam tego co Seamus, czułam jego udrękę oraz samotność, która momentami aż mnie dołowała. I to uczucie bezsilności względem Mirandy... Na prawdę było mi szkoda Seamusa i nikomu nie życzę, aby trafiła się na przestrzeni życia osoba pokroju Mirandy.

Cytaty

Ta książka wręcz obfituje w mnogość przepięknych cytatów. Chciałabym Wam przytoczyć wszystkie moje ulubione, ale stwierdzam, że to jest niepotrzebne i przedstawię jedynie piątkę zdecydowanych faworytów, które urzekły mnie swoją mądrością i do których z pewnością będę często wracać w codziennych sytuacjach.

1. "Punkt widzenia może wszystko zmienić. Jeśli mam wybór wolę empatię niż współczucie."

2. "Perspektywa. Ona jest ważna. Może sprawić, że zaczniemy dostrzegać pozytywy w najgorszych sytuacjach."

3. "Traktowanie ludzi równie podle, jak oni traktują nas, mnoży brzydotę i ją utrwala. Traktowanie ludzi dobrze - nie licząc na to, że się zmienią, ponieważ czasami ludzie się po prostu nie zmieniają - sprawia, że nasze serca i umysły uwalniają się od brzydoty."

4. "Moje serce jest w stanie przyjąć określoną ilość nienawiści. Potem zamyka się i żywi jedynie urazę. Długotrwałą urazę."

5. "Każdego dnia, gdy się budzę, przypominam sobie, że teraźniejszość daje możliwości, a przyszłość jest lekcją."

 Podsumowanie

Dla mnie książka zasługuje na bardzo mocne 8/10. Jest przepiękną historią, która na pewno na długo zapadnie w mojej pamięci. Jest to pozycja o czymś: o miłości, o zmianach jakie następują w człowieku, o nadziei i oczekiwaniach.
Zdecydowanie polecam i warto przeczytać!

Przychodzę dziś do Was z recenzją książki, która wywarła ostatnio na mnie bardzo duże wrażenie. W zasadzie jej tematyka jest dość skomplikowana i pokazuje wszelkie wady oraz zalety z nią związane. Temat trudny o tyle, iż nie często spotykamy się w książkach z pamiętnikami osób, które zajmują się tymczasowymi domami zastępczymi. A już na pewno nie często pochodzącymi z innych krajów jak choćby Anglia, Niemcy czy Holandia.



Kiedy dziesięcioletni Tayo trafia do domu Cathy Glass w podlondyńskim miasteczku nikt nie przypuszcza, że niesie ze sobą tak okrutną historię i wspomnienia. Pod płaszczem dobrych manier i uroku osobistego kryje się mały chłopczyk, który zostaje odebrany matce.
Początkowo nie wiemy o chłopcu absolutnie nic, oprócz jego imienia i przypuszczalnego wieku. Ani o zainteresowaniach, ani o okolicznościach odebrania go matce... Przybywa do domu Cathy wyłącznie tak jak stał - bez żadnych zabawek, ubrań na zmianę, zeszytów, książek, prywatnych czy też rodzinnych pamiątek. Dopiero z czasem na światło dzienne wychodzą kolejne dość okrutne informacje o życiu chłopca: pracował w fabryce za psie pieniądze, wypadek podczas pracy, brak mieszkania i stabilizacji życiowej, aż w końcu porwanie z rodzinnego kraju. Tayo jest tak na prawdę dzieckiem niczyim, do pewnego czasu ukrytym w systemach państwowych, ponieważ przez decyzję matki staje się nielegalnym imigrantem, który nigdy nie został odnotowany w żadnych systemach państwowych, ponieważ nie chodził do szkoły, nie bywał u lekarza na szczepieniach czy badaniach okresowych...


Książka mimo, że pisana dość lekkim piórem i w formie pamiętnika/wspomnień, mocno mną wstrząsnęła i pokazała jakie dziury ma w sobie system opieki społecznej w Wielkiej Brytanii. Moim zdaniem jest to idealna pozycja do napisania pracy magisterskiej o problemach dzieci w rodzinach adopcyjnych czy zastępczych poza Polską granicą.



W książce Cathy Glass został ukazany obraz dziecka w tymczasowej rodzinie zastępczej, z jego problemami, rozterkami, ale także radościami i sukcesami. Trudny temat, ale jakże istotny w dzisiejszych czasach kiedy to nawet w Polsce mamy problem, aby zapewnić dzieciom należytą opiekę.

Cytaty

Gdyby każdy trochę się postarał, to razem można by dokonać wielkich zmian.

Świat staje się lepszy, kiedy ludzie starają się zrobić coś dobrego dla innych.

Podsumowanie

Niby z jednej strony pozycja banalna - bo ileż można czytać różnych wspomnień? Ale przez swoją tematykę chwytająca za serce. A jak się kończy historia Taya? Koniecznie musicie przeczytać, żeby się dowiedzieć. Jak dla mnie mocne 7/10.