O bohaterce...
Lily Abbott - główna bohaterka powieści - zdecydowanie odstaje od swoich rówieśników. Ubiera się inaczej, słucha innej muzyki i zawsze ma przy sobie tajemniczy zeszyt, w którym często coś "skrobie". Posiada tylko jedną najbliższą przyjaciółkę, ale w żaden sposób jej to nie przeszkadza. Lily nie należy do popularnych i lubianych osób w szkole, ale i na tym też jej nie zależy. Ma tak na prawdę kilka problemów - pokój dzielony ze starszą siostrą, blokadę twórczą/tekściarską i Cade, który jest jej szkolną zmorą odkąd pamięta. Podczas pewnej nudnej lekcji chemii zapisuje na ławce fragment ulubionej piosenki Blackout. Na drugi dzień ktoś dopisuje dalsze linijki piosenki i tak w zasadzie rozpoczyna się znajomość z anonimowym adresatem.

Elementy na plus...
Bardzo podobało mi się to, że w tej pozycji autorka wybiera bohatetów z tzw. sąsiedztwa, a tematy czy sytuacje są po prostu zapożyczone z życia. Miałam wrażenie, że Lily znam osobiście, że dziewczyna opowiada mi historię jakbym była jej najbliższą przyjaciółką. Historię, która z pozoru wydaje się nudna i błaha, jednak autorce udaje się to przedstawić w bardzo realistyczny i interesujący sposób.
Kolejną fantastyczną sprawą w tej książce jest to, że możemy poznać zwyczaje i kulturę USA, a przynajmniej jej drobny zaczątek - ciekawska osoba zawsze doczyta całą resztę. Nakreśla nam Dzień Dziękczynienia, a także system szkolnictwa, który zdecydowanie różni się od polskiego.

Jeśli marzy ci się romantyczny związek z facetem, najpierw musi uznać cię za tajemniczą, potem za intrygującą, a na końcu za zabawną. W tej właśnie kolejności. Jeśli odwróci się kolejność, na zawsze pozostanie ci etykieta "kumpela".

Ludziom każe się być cicho, żeby książki nie mogły kraść im słów.

Z tobą najlepiej spędza mi się czas. Czemu więc czas zamiera, gdy o tobie myślę.

Podsumowując...
Książkę poleciłabym każdej dorastającej osobie, która chciałaby choć na moment oderwać się od codziennych problemów związanych ze szkołą, z rodzicami, z rodzeństwem. "P.S.I like you" uczy, bawi i jest interesującą lekturą na wolne popołudnie. Moja ocena? 7/10.