Cześć kochani,
dziś postanowiłam się z Wami podzielić cząstką mnie czyli przedstawiam 10 faktów czytelniczych o mnie, o których prawdopodobnie nie mieliście pojęcia. Żeby nie przedłużać zaczynamy :)

1. Na czytanie wybieram raczej wieczór.

Zawsze staram się wygospodarować czas - przynajmniej 2h przed snem. I tak jak kiedyś dzieci miały swoją dobranockę przed snem, tak ja mam czytanie - ulubiona forma usypiacza. Dzieci mają bajki, a ja uciekam w swoje ulubione światy książkowe.
Natomiast w weekendy czytam do bólu i nie patrzę na zegarek. Oddaję się całkowicie książkom, bo szkoda czasu na jedzenie czy nawet toaletę :) Choć przyznaję, że czasami zdarzają się weekendy, kiedy po prostu odpoczywam od czytania, bo co za dużo, to też niezdrowo ;)

2. Kocham zakładki.

Kocham i zbieram je. Mam ich mnóstwo i ciągle mi mało. Przechodziłam już różne fazy z tym związane: papierowe, magnetyczne, metalowe. Ostatnio znów wróciłam do papierowych, ale kto wie która faza za miesiąc znowu się pojawi?

3. Kawa + książka.

Nie wyobrażam sobie innego połączenia. Jestem kawoszem i zawsze towarzyszy mi kubek z kawą podczas czytania, o którym zwykle zapominam :) Choć ostatnio co raz częściej towarzyszy mi herbatka smakowa bądź zielona. Jest to miła odmiana.

4. W liceum nie przeczytałam żadnej książki.

Nie jestem z tego powodu dumna, ale wynikało to przede wszystkim z faktu, że nauczyciele nie wymagali przeczytania książek od deski do deski, a wkucia treści według klucza maturalnego. Więc tak na prawdę czytanie całych lektury mijało się to z celem. Za to teraz powoli nadrabiam zaległości. Nawet mam wydrukowaną listę lektur obowiązkowych i powoli się w nich zaczytuję :)

5. Ulubionymi gatunkami są...

Czytam prawie wszystko, choć staram się omijać szerokim łukiem horrory, kryminały oraz poradniki w stylu "co zrobić, aby on ode mnie nie odszedł". Nie jest mi to w żaden sposób potrzebne do życia i nie czuję potrzeby zaspakajania ciekawości w tych tematach. Jedynym wyjątkiem wśród poradników są wszelkie książki traktujące o życiu w stylu skandynawskim. Czy to będzie duńskie hygge czy szwedzkie lagom. Uwielbiam takie klimaty i ciągle mi mało.

6. Postać, do której mam sentyment...

Jest to zdecydowanie Anthony Malory z książki "Bunt serca" Johanny Lindsay - mój ideał mężczyzny i postać, w której się zakochałam od pierwszego wejrzenia oraz do której mam ogromny sentyment. Zresztą do samej książki przynajmniej raz w roku siadam i zaczytuję się od nowa w cudownej historii miłości w czasach regencji - możliwe, że wpływ ma na to fakt, że była to pierwsza pozycja tej autorki jaką przeczytałam.

7. Nigdy nie zrozumiem osób, które nie lubią czytać.

Ok, zrozumiem, że ktoś może nie mieć czasu, bo ma dzieci, różnego rodzaju obowiązki, ale żeby nie lubić czytać? To tak, jakby ktoś powiedział, że nie lubi oddychać. Zero sensu i brak logiki. Może warto byłoby od czasu do czasu zarzucić internet czy film i przeczytać parę stron jakieś książki w ramach odstresowania? Czasami jest mi żal ludzi, którzy szastają tym stwierdzeniem na prawo i lewo. Żal z tego tytułu, iż odnoszę wrażenie, że ich życie jest "biedne".

8. Najpierw książka, potem film.

Tak, zdecydowanie. Choć nie będę ukrywać, że kilkukrotnie zdarzyło mi się, że złamałam tę zasadę. Na przykład "Percy Jackson" czy seria o "Wiernej" ciągle są przede mną pod względem czytelniczym i obawiam się, że będę je czytać przez pryzmat filmu.



9. W książkach nie lubię...
Jest parę rzeczy, które tak na prawdę nie lubię w książkach, ale jest to wina przede wszystkim wydawców. I tak... Nie lubię cienkiego papieru, przez który przebija druk. Kiedy książka jest goła - w sensie nawet nie ma skrzydełek - strasznie się takie pozycje niszczą, schodzą folie ochronne, nawet jeśli o nie dbamy, chuchamy i je szanujemy. A i jeszcze nie lubię połamanych grzbietów, choć tu się przyznaję, że czasami podczas czytania grzbiety łamią się samoistnie, ponieważ książki są tak grube i tak mocno sklejone, że nie można doczytać tekstu... Dlatego jak mam możliwość to wybieram książki w twardej oprawie bądź przed zakupem(jeśli mam oczywiście taką możliwość) sprawdzam warstwę naniesionego kleju.

10. Uwielbiam czytać książki w pociągu.
Tak, jest to jedna z tych niewielu czynności jakie mi sprawiają niezwykłą przyjemność. Nikt nie zaczepi, nie marudzi nad głową, a ja mogę się oddać w pełni lekturze. Także, jeśli zauważycie kiedyś w pociągu rude stworzenie, zaczytane z nosem w książce, to możliwe, że będę ja :)

I to by było na tyle.
A jakie są Wasze nawyki czytelnicze? Dostrzegacie coś w sobie?

Pozdrawiam,
Katarzyna, czytamiogladam.pl

"[...] w słowach jest zawarta część duszy autora."

Zarówno Juliet jak i Declan są postaciami poniekąd niesztampowymi i nad wyraz dojrzałymi. Ona - żyjąca trochę z własnego wyboru w cieniu zmarłej matki - znanej fotografki, która jest jej idolką ponad wszelką miarę. On - młody buntownik, mający dwie twarze, obwiniający się o śmierć siostry, z bagażem trudnych wspomnień i nieprzyjemnej przeszłości. Z ich relacji musi powstać mieszanka wybuchowa. I choć z początku nie czuć żadnych sypiących się na prawo i lewo iskier pomiędzy nimi, to z czasem przekonałam się, że ich znajomość może doprowadzić do interesującej relacji. I jak to nie od dziś wiadomo są osoby, które chowają się za słowem pisanym, ale znajdziemy wśród nas i takich, co  potrafią się dzięki temu uzewnętrznić, przez co mamy sposobność poznania danego człowieka na nowo.



Co ciekawe Brigit Kemmerer nie postawiła wątku miłosnego na pierwszy plan, jak to zwykle bywa w młodzieżówkach. Znajdziemy tutaj raczej poszukiwanie własnej tożsamości, radzenie sobie z problemami życia codziennego. Do tego wszystkiego należy dodać zdradę wśród najbliższych, których się kocha, a w końcu przemianę niektórych bohaterów, bo i poboczne postaci również próbują walczyć z teraźniejszością, w której odzwierciedlenie mają ich problemy z przeszłości.

"Jest taka definicja obłędu, która mówi, że to powtarzanie wciąż tej samej czynności z oczekiwaniem innego rezultatu."

Rzadko mi się to zdarza, ale ta pozycja wycisnęła ze mnie łzy wzruszenia. Wydaje mi się, że miały na to wpływ i moje wspomnienia z lat młodości, ale przede wszystkim fakt, że w niektórych momentach potrafiłam się utożsamić z główną bohaterką. I chyba dlatego ta pozycja jest dla mnie na swój sposób wyjątkowa. Z pewnością zapamiętam ją na długo i jeszcze kiedyś do niej wrócę.


Jestem przekonana, że książka przemówi nie tylko do nastolatków. Jest w tej historii mnóstwo prawd życiowych, jak i trochę nostalgicznego podejścia do rzeczywistości. Oprócz wspomnianych już listów, autorka bardzo dużo czasu z całej książki poświęciła na aspekcie fotografii, który niejako był bardzo ważnym elementem w życiu Juliet. To w końcu ta pasja łączyła ją ze zmarłą matką, aby w końcu stać się terapią psychologiczną, dzięki czemu tak naprawdę się odblokowała i odkryła skrywane sekrety przez najbliższych.

"Każda fotografia zatrzymuje w czasie tylko chwilę. Nie wiemy, co naprawdę dzieje się z ludźmi, którzy na niej są. Podobnie jak nie wiemy, co dzieje się z fotografem. Ważne jest to, jak odbieramy to zdjęcie i nasze przypuszczenia, kto jest dobry, a kto zły. Ważne jest to, jak się czujemy, kiedy na nie patrzmy."

Moja ocena...

Podsumowując. Książka jest napisana w tak lekki i przekonywujący sposób, że z pewnością Wam muszę ją polecić. Ode mnie "Listy do utraconej" otrzymują ocenę 9/10! Przeczytajcie, a zostaniecie pochłonięci przez opisaną w środku historię.

"Słowa to tylko słowa. Używanie "słów na k" nie czyni jeszcze idiotą, podobnie jak skomplikowane słownictwo nie czyni nikogo inteligentem."

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki, bardzo chciałabym podziękować Wydawnictwu Ya!

"Taka już ludzka natura: stara rana się goi, a w jej miejsce powstaje nowa, świeża warstwa skóry."

Cześć kochani,
zazwyczaj jestem dość wybrednym czytelnikiem i uważam, że większość książek, które obecnie pojawiają się na rynku wydawniczym jest dość małostkowa. Nie ma w nich zawartych głębi, brak jakichkolwiek przemyśleń. Z rzadka są poruszane problemy życiowe albo są tak powierzchownie nakreślone, że szkoda się o nich rozpisywać. Z Colleen  i jej najnowszą powieścią jest wręcz odwrotnie. Dotyka najbardziej skrywanych i bolących wspomnień samej pisarki. Czy autorka potrafiła wybrnąć z trudnej tematyki? Zapraszam do lektury mojej opinii :)

"Wszyscy ludzie popełniają błędy. Lecz tym co determinuje czyjś charakter, nie są błędy, które popełnia, tylko sposób w jakie je traktuje - jako usprawiedliwienie bądź jako lekcję."

Krótko o treści...

Wydawać by się mogło, że Lily Bloom ma wszystko. Cudowną miłość, wspaniałego mężczyznę przy boku, firmę w którą pakuje całe serce. Prawda jest jednak taka, że za tą cudowną, idealną powierzchownością, nasza bohaterka skrywa ból i demony z przeszłości prześladujące ją w obecnym związku. Czy Lily odważy się stanąć przed samą sobą i zawalczyć o siebie?

Moja opinia...

Jak wiecie z Colleen miałam już niejeden raz styczność i jest ona jedną z tych autorek, co do których styl pisania jak i prowadzenie narracji bardzo mi odpowiada. Podobnie ma miejsce z książką "It ends with us". Autorka wykreowała cudowną historię, która chwyta za serce i jestem pewna, że pozycja ta, będzie jedną z kluczowych lektur w literaturze kobiecej. Colleen nakreśliła w niej problem, który pojawił się w jej życiu i o którym czuła potrzebę podzielenia się ze światem.



Zarówno Lily jak i Ryle mają swoją trudną przeszłość i skrywane tajemnice, na których opierają ich obecny acz skomplikowany związek. I jak to w związkach jest zawsze: są zarówno wzloty, jak i upadki. Bardzo mi się podobało to, że postaci nie są czarnobiałe, i nie są to osoby kierujące się określonymi ścieżkami. Oboje dają sobie furtkę. Lily wierzy, że Ryle jest dobrym człowiekiem i może się zmienić, natomiast Ryle pomimo idealnie stworzonej z lekka złudnej otoczki, walczy z własnymi demonami.

"Jako ludzie nie możemy zakładać, że uda nam się udźwignąć cały nasz ból. Czasami musimy się dzielić z tymi, którzy nas kochają, żeby nie paść z wyczerpania pod jego ciężarem."

Bardzo się cieszę, że autorka poruszyła tak ważny problem w książce jakim jest przemoc w związkach. Przemoc, która zwykle ma swoje podłoże już w dzieciństwie, jest wynikiem różnych czynników, które mają wpływ na teraźniejszość. Nie zawsze jesteśmy ją w stanie dostrzec, ponieważ kochamy tę drugą osobę i ciężko jest nam się od tego całkowicie odciąć. Niektórzy nie są w stanie, inni próbują, ale zwykle wracają do osoby, która je krzywdzi.
Wydaje mi się, że tę książkę powinni również przeczytać mężczyźni. Jest to problem, który dotyka dwie strony w związakch, niekiedy nieświadomie raniąc osobę, którą kochamy.

"To, że ktoś cię krzywdzi, nie oznacza, że możesz tak po prostu przestać go kochać. To nie czyny sprawiają najwięcej bólu, lecz miłość. Gdyby czynom nie towarzyszyła miłość, ból byłby trochę łatwiejszy do zniesienia."

Z jednej strony żałuję, że ją przeczytałam, z drugiej zaś dzięki niej zdałam sobie sprawę z kilku kwestii dotyczących związków i partnerstwa. Nigdy nie powinniśmy dać się zapędzić w przysłowiowy kozi róg pod względem emocjonalnym i przywiązania do drugiej osoby. I należy się odzywać oraz walczyć o siebie a także o najbliższych, bo prawda jest taka, że każdy z nas jest człowiekiem równym i każda namiastka przemocy powinna być szykanowana.



Ale Colleen oprócz nakreślonego problemu przemocy, również zwraca uwagę w książce "It ends with us" na wątek z Atlasem - chłopakiem, z którym Lily miała styczność w wieku nastoletnim. Autorka stworzyła postać, która pomimo problemów i załamania potrafi stanąć na nogi. Jest to bohater uparty i dążący do własnych marzeń. Daje nadzieję, że każdy z nas może je spełnić ciężką pracą i uporem. Bardzo fajnie, że Colleen postarała się mimo wszystko o tak pozytywną postać.

"Życie jest dziwne. Żyjemy tylko przez określony czas, więc musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, żeby jak najlepiej wykorzystać dane nam lata. Nie powinniśmy ich marnować na czekanie na coś, co wydarzy się w odległej przyszłości albo nie wydarzy się w ogóle."

Bardzo podobała mi się konstrukcja książki. Z jednej strony mieliśmy główny wątek, z drugiej zaś główna bohaterka wracała do listów, jakie kierowała do Ellen (DeGeneres - znana z talkshow, nagrania dostępne również na youtubie). Ellen była jej swego rodzaju powiernicą, choć listy nigdy do niej nie dotarły, to Lily zawsze miała kogoś, do kogo mogła się wyżalić i opowiedzieć o problemach.

"Jeśli doświadcza się przemocy osobiście, nie jest tak prosto nienawidzić oprawcy, który przez większość czasu jest dla nas niczym dar z nieba."

Moja ocena...

Podsumowując. Czy polecam? Zdecydowanie tak! Zarówno kobiety jak i mężczyźni powinni tę pozycję koniecznie przeczytać, aby nie ranić się nawzajem i czasem zastanowić nad własnym postępowaniem. Moja ocena? 10/10! Bez dwóch zdań!

Za egzemplarz oraz możliwość wcześniejszego przeczytania bardzo chciałabym podziękować Wydawnictwu Otwarte.

Cześć kochani,
wracam do Was z kolejnymi ulubieńcami miesiąca. Wrzesień mi minął bardzo szybko i dość melancholijnie wśród książek i muzyki, ale nie będę przynudzać, tylko zapraszam do mojego podsumowania Września! :)

#ULUBIONA PIOSENKA

Piosenka, która mnie nastrajała we wrześniu, to była "Snow" Angusa & Julii Stone. Uwielbiam ten ich duecik, który zawsze wprowadza mnie w klimaty chillout'u, wyluzowania i ogólnego relaksu. Codziennie towarzyszyli mi w drodze do pracy i był to nawet sympatyczny spacerek :)

#ULUBIONY AUTOR

Colleen Hoover. Tak, wrzesień mi minął wraz z tą autorką i jej najnowszą powieścią, która będzie miała swoją premierę już w październiku. Jest to chyba jej najlepsza pozycja jaką do tej pory czytałam i z całego serca pokochałam. Jest również w mojej najlepszej piątce książek z tego roku i zapewne długo się to nie zmieni.

#ULUBIONA KSIĄŻKA

Jest to zdecydowanie "Blisko ciebie" Kasie West, którą uwielbiam i kupuję zawsze w ciemno. Odnoszę wrażenie, że z każdą kolejną pozycją wydawaną w Polsce jest z nią co raz lepiej pod względem kreowania bohaterów i prowadzenia narracji. Do stylu nie można się przyczepić, bo jeśli kojarzycie autorkę to wiecie, że pisze lekko, przyjemnie i nie męczy czytelnika nadmiernymi opisami. Tak, "Blisko ciebie" to mój numer jeden w tym miesiącu.

#ULUBIONY FILM

Dość długo się zastanawiałam nad tym, jaki film rzeczywiście przypadł mi w tym miesiącu do gustu i który to, mogłabym Wam polecić. Faktem jest, że nie obejrzałam ich zbyt wiele, ale chyba "Ghost in the shell" był tym, który skradł moje serce. Nie przepadam za Scarlett, ale w tym filmie odwaliła kawałek dobrego aktorstwa. Do tego należy dodać świetne efekty specjalne i soundtrack. Szczerze Wam polecam, jeśli jeszcze nie obejrzeliście, zróbcie to jak najszybciej.


#ULUBIONE JEDZENIE

Ten miesiąc zapamiętam ze smakiem wspaniałych i przepysznych rogalików mojej mamy. Smakują tak jak wyglądają, a cały sekret tkwi w dobrze wyrobionym cieście drożdżowym i marmoladzie różanej. Jeśli jesteście ciekawi przepisu, to z pewnością się z Wami nim wkrótce podzielę :)

#ULUBIONY PROFIL NA IG

#ULUBIONY BLOG

#ULUBIONA RZECZ

Moją ulubioną rzeczą we wrześniu zdecydowanie był zakupiony notes Leuchtturm 1917 w kolorze nordic blue, który to powoli przeradzam w Bullet Journal na rok 2018. Będzie pięknie, minimalistycznie i po mojemu.