"Niektóre odkrycia powinny na zawsze pozostać tajemnicą."

Krótko o treści...

Moja opinia...

Od samego początku wiedziałam, że "Substancja" nie będzie kontynuacją książki "gdybym jej uwierzył", a w zasadzie jej prequelem — sama autorka mnie o tym na wstępie uprzedziła. Szczerze mówiąc, Klaudia dokonała bardzo ciekawego zabiegu — rodem z filmów z serii Gwiezdnych Wojen, kiedy to najpierw dostajemy główną historię, aby po trzech częściach dowiedzieć się i zrozumieć postępowanie niektórych postaci w trylogii przed głównym wątkiem. I tak właśnie jest z "Substancją". Wracamy do bohaterów, których mieliśmy okazję poznać w "gdybym jej uwierzył". Może to i dobrze, że właśnie w takiej kolejności książki zostały napisane i wydane? Jest z pewnością ciekawiej. Fajnie było wrócić oraz poznać przeszłe wydarzenia jakie miały miejsce pomiędzy Julką a Kamilem.



Zarówno styl pisania, jak i narracja pozostały bez zmian, co uważam za warte podkreślenia, gdyż ukazuje to, jak Klaudia jest konsekwentna w tym, co robi. Narracja trzecioosobowa, równie interesująco trzyma w napięciu, co historia wymyślona przez autorkę, która jest przekazana w tak lekkiej formie, że nie sposób się oderwać od lektury. Uwierzcie mi, książka ta pochłonie Was na kilka dobrych godzin!
"Substancja"została podzielona na rozdziały, gdzie każdy z nich skupia naszą uwagę na innym bohaterze z zespołu badawczego. Jest to o tyle ciekawy zabieg, że autorka daje nam możliwość lepszego poznania danej osoby, aby w którymś momencie ukrócić nasze poczucie spokoju i przyzwyczaić się do istnienia określonej postaci.
Narracyjnie tym razem nie mamy sinusoidy jak w książce "gdybym jej uwierzył", a raczej wykres góra — dół. Co chwile coś się dzieje, akcja ciągle gdzieś gna, aż do punktu kulminacyjnego, który wyskakuje poza skalę emocjonalną. Już dawno tak się nie bałam o główną postać, przez co trochę mi ulżyło pod koniec czytania.

Dzięki temu, że "Substancja" została napisana niejako po książce "gdybym jej uwierzył", mamy okazję poznać Julkę i Kamila z innej strony — młodzieńczej i odrobinę beztroskiej. Wiele też puzzli dopasowało się do pytań, jakie kłębiły mi się po przeczytaniu debiutanckiej powieści Klaudii.

Jednak "Substancja" to nie tylko historia Julii i Kamila. To też mnóstwo postaci całkiem nowych postaci pobocznych jak choćby podkomisarz Karol Mucha. Klaudia świetnie oddała charakter pracy policji, wręcz idealnie — nie wiem, w jakim stopniu był to jej wymysł wyobraźni, a w jakim stopniu praca badawcza do książki :)
Warto zwrócić uwagę również na inną postać — Adama Tokarczyka, który wręcz jest przesiąknięty nie tyle złem, ile zachłannym uczuciem władzy. Gdzieś zatracają się w nim wartości oraz człowieczeństwo. Z pewnością stanowi on kontrast dla Julki i pozostałych osób z ekipy badawczej.



W najnowszej powieści Klaudii Kloc - Muniak nie brakuje niczego. Jest akcja, są świetnie nakreślone postaci, są tajemnice, intrygi i aż do samego końca trzyma nas w napięciu.
Jeśli mogę od siebie coś Wam doradzić, to lepiej zacznijcie czytać książki Klaudii od "Substancji". Będziecie mieli zdecydowanie mniej pytań i wszystko Wam się ułoży w jednolitą całość.

Moja ocena...