Cześć kochani,
gdy tylko usłyszałam, że ta książka ma trafić na polski rynek, wiedziałam, że po prostu będę musiała ją w najbliższej przyszłości przeczytać. To jest ten typ, ten gatunek książkowy, który do mnie najbardziej przemawia(zaraz po romansach oraz fantastyce) i w którym to lubię się zaczytywać. Bardzo się cieszę, że wydawnictwo Otwarte ponownie dało mi szansę dokonania recenzji ich kolejnej pozycji. Dziękuję z tego miejsca i zapraszam do lektury :)

Dwie kobiety, łudząco do siebie podobne, szukające idealnego mieszkania do wynajęcia, zbliżona do siebie historia, ale czy na pewno? Poprzednio Emma - kobieta w szczęśliwym związku, przeżywająca traumę po włamaniu do mieszkania, próbująca sobie poradzić z rzeczywistością i wspomnieniami. Z drugiej strony, teraz, Jane - kobieta, która straciła tuż przez porodem dziecko. Również na swój sposób musi poradzić sobie z rzeczywistością i wspomnieniami. Jest jeszcze właściciel mieszkania. Despotyczny architekt - Edward. Co łączy obie kobiety z tajemniczym mężczyzną, który zaprojektował zimny i minimalistyczny dom? Czy któraś z nich nie przeżyje szczęśliwie tej znajomości?

Zacznę dość nietypowo. Wyobraźcie sobie, że macie możliwość zamieszkania w domu, który wie o Was wszystko. Ile ważycie, ile godzin śpicie, zna Wasze upodobania odnośnie jedzenia, wie jaką ustawić temperaturę podczas prysznica, a nawet potrafi ustawić oświetlenie względem Waszego nastroju. Zamieszkalibyście w takim miejscu?

Akcja "Lokatorki" dzieje się właśnie w takim nowoczesnym domu. I kiedy na początku czujemy się w nim wygodnie, spokojnie, pozbawieni problemów, bo dom za nas decyduje, to szereg zakazów i nakazów w sporządzonej umowie sprawia, że w pewnym momencie miejscu to nas osacza, niszczy od środka. Odnosimy wrażenie, jakby był sterowany przez obcą osobę.

"Możesz uczynić swój dom tak pustym i wymuskanym, jak tylko chcesz. Ale to i tak nie będzie miało znaczenia, jeśli w Twoim wnętrzu panuje kompletny chaos."

Autor ma umiejętność budowania napięcia od pierwszych stron w książce. Powoli, niespiesznie zdradza nam kolejne tajemnice skrywane przez każdego z bohaterów. I choć mi się udało w połowie książki odkryć zagadkę morderstwa to i tak do końca liczyłam na inne zakończenie, które okazało się zaskakująco... słabe. Nie po to człowiek wczytuje się w treść, w budowane napięcie, aby na koniec doznać okropnego zawodu.



Akcja jest wciągająca przez co książka pochłania nas na kilkanaście godzin. Tworzy aurę niepokoju, ma w sobie sporo z mroczności thrillerów skandynawskich.

Cała powieść składa się z rozdziałów, które są zapoczątkowane przez pytania bądź twierdzenia(z którymi się zgadzamy bądź nie zgadzamy) z testu psychologicznego. Jest to niewątpliwie bardzo ciekawy zabieg, który skupia na sobie zainteresowanie czytelnika. Wielokrotnie zatrzymywałam się na tych pytaniach łapiąc się na tym, że w zasadzie zastanawiam się, którą opcję sama bym wybrała. Jakbym sama rozwiązywała jakiś test. Jakbym odpowiadała na pytania Edwarda. Czułam się poniekąd, jakbym starała się o to mieszkanie. I na koniec, jakbym chciała odpowiedzieć tak, aby się spodobała odpowiedź Edwardowi albo patrząc na jego psychikę, którą odpowiedź on by wybrał. Pod tym względem ta książka zostawiła w mojej pamięci ślad, dzięki któremu nieprędko o niej zapomnę.

Narracja pojawia się z dwóch perspektyw/dwóch bohaterek. Poznajemy powoli losy Emmy oraz Jane ze strony każdej z nich. Wchodzimy w ich psychiki i wiemy co one czuły względem domu, względem Edwarda. Trzeba przyznać, że ich losy są intrygująco - wciągające, a autor zgrabnie przechodzi z warstwy psychologicznej na graniczący z nią erotyk.

"Kiedy człowiek traci centrum swojego wszechświata, zrobi wszystko, aby go a powrót scalić."

Dla jednych będzie to minusem, dla innych plusem - zależy, w której grupie się znajdujemy, postać Edwarda do złudzenia przywodzi na myśl innego znanego z ostatnich lat literackiego erotomana i sadystę - Christiana Greya. Niestety, łóżkowe zapędy Edwarda oraz w pewnym sensie wyrachowanie i poczucie wyższości nad innymi sprawiają wrażenie, że w naszych myślach pojawia się porównanie z tym drugim. Wystarczy choćby spojrzeć na poniższy cytat:

"Nigdy nie przepraszaj za osobę, którą kochasz, bo wychodzisz wtedy na skończonego fiuta."

Podsumowując...

Póki co, jest to najlepszy thriller psychologiczny jaki trafił w moje ręce. Gorąco polecam nie tylko fanom gatunku, ale przede wszystkim osobom, które jeszcze z tym rodzajem książek nie mieli styczności. Od pierwszych stron masz ochotę rozwiązać tajemnicę zagadkowej śmierci. Ode mnie zasłużona ocena 8/10! Gorąco polecam!

A za egzemplarz chciałabym serdecznie podziękować Wydawnictwu Otwarte.