Cześć kochani,
dawno nie było na blogu niczego z literatury kobiecej i na przeciw temu "problemowi" wyszło mi Wydawnictwo Burda Książki, które to zaproponowało zrecenzowanie najnowszej pozycji Małgorzaty Kalicińskiej "Trzymaj się, Mańka!". Czy jest to dobra lektura na jesień? Dowiecie się z poniższej opinii.

Kiedy Marianna budzi się z letargu po śmierci swojej siostry - Lilki, okazuje się, że trafia w centrum cyklonu. Z sufitu leje się woda i widmo dłuższego remontu jak i bezrobocia jej co raz bardziej ciąży. Na szczęście ma tę przyjemność, że ma(MA?) Antka - jej pośrednika niedoli, jak i pozytywnych wieści, których ostatnio jak na lekarstwo. Problem jest tylko jeden. Znają się jedynie z wiadomości mailowych oraz pewnej zawiłej sytuacji związanej z psem. Czy to będzie odpowiedni moment na wyjazd z kraju i szukanie nowej przygody poza granicami w tak odległej Korei?

To były tak na prawdę pierwsze słowa, jakie przeczytałam i które to zwróciły moją uwagę, kiedy zastanawiałam się, czy zdecydować się na recenzję tej dość specyficznej pozycji. Bo czy ja - niespełna 30-sto latka - będę potrafiła się wczuć w problemy miłości po 50-tce? Z początku podchodząc do tej pozycji dość sceptycznie, podjęłam ryzyko. Tak jak hasło głosiło, boję się i robię, a co mi tam ;)

I tak na prawdę bardzo się cieszę, że podjęłam się tej próby, choć wstyd się przyznać, że z Panią Małgorzatą mam dopiero pierwszy raz styczność. Oczywiście, kojarzyłam wcześniej nazwisko z autorki serią, która miała "rozlewisko" w tytule, ale nigdy nie było mi dane jej przeczytać, ani nawet obejrzeć zekranizowanego serialu. Może to i dobrze, ponieważ nie mając porównania, podeszłam do książki z lekką głową, w zasadzie niczego spektakularnego nie oczekując, a mając nadzieję na lekką pozycję, która mnie na kilka godzin pochłonie.

I rzeczywiście tak było... Choć z początku okropnie mi się dłużyła. Na główną bohaterkę spadało co raz więcej problemów i trosk brutalnej rzeczywistości, co niejednokrotnie i mnie lekko dołowało. Każdy w życiu ma lepsze i gorsze chwile, ale w tym przypadku, to nie była chwila załamania. Na szczęście, gdzieś na drugim końcu świata był Antek - dobrotliwy, szczodry, opiekuńczy. Wręcz ideał! Prawdę mówiąc akcja rozpoczęła się dla mnie w momencie opuszczenia przez Mariannę po raz pierwszy Polski. Mogłam wraz z bohaterką poczuć tę egzotykę Korei na własnej skórze. Było to zaskakujące i poważnie, polubiłam Mariannę i Antka. Kibicowałam im z całego serca, aby ich romans, który z początku zwiastował jedynie lekko podchmieloną znajomość, skończył się pozytywnie. 

Bardzo podobało mi się to, że wraz z główną bohaterką mogliśmy zwiedzić pół świata. Bo i Korea znalazła tutaj swoje miejsce i Fuertaventurę, a nawet Bali! Uwierzycie? Małgorzata Kalicińska sprawiła, że po raz pierwszy do tego stopnia potrafiłam się wczuć w przygody bohaterki, iż w pewnym momencie odniosłam wrażenie jakbym stała obok niej. To było niesamowite.

Ale żeby nie było, że tutaj jest tutaj tylko wątek miłosny i podróże. Okazuje się, że większość tych podróży miało na celu odnalezienie bohaterek wywiadów/rozmów do artykułów dla wydawnictwa. Wywiadów z kobietami w głównej mierze na obczyźnie. Interesujących, z ciekawą przeszłością. Te fragmenty, z których dowiadujemy się skąd te silne oraz odważne kobiety los "przywiał" były bardzo interesujące i dodały świeżości do historii.

Narracja jest pierwszoosobowa, z typowym "slangiem" nie młodej już osoby. Pojawiły się wstawki, typowe dla danej grupy wiekowej. Mi to absolutnie nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie dodawało uroku :) Oprócz charakterystycznej narracji znajdziemy tu przerywniki, które uwielbiam w książkach: listy, maile, piosenki. Wszystko to oczywiście utrzymane w charakterze pani po 50-tce, ale tak urocze, że można jeszcze bardziej polubić główną bohaterkę.

Moja łyżka dziegciu znalazła się niestety w tej pozycji. Jedyna rzecz jaka mi osobiście nie przypadła do gustu, to wtrącenia na temat obecnej polityki. Jak wiecie nie przepadam za tymi tematami w książkach i takie dodatki są mi totalnie zbyteczne, choć rozumiem, że mogły mieć one swój cel - ukazanie różnic pomiędzy danymi krajami.

Podsumowując. "Trzymaj się Mańka" jest ciepłą, optymistyczną powieścią o życiu, którą czyta się z ogromną przyjemnością. Jest to książka, która daje nadzieję na lepsze jutro, mówi o nieoczekiwanej zazdrości i pojawiającej się z zaskoczenia miłości. A wracając do pytania ze wstępu... Mimo kilku drobnostek, uważam że każda kobieta(nie tylko po 50-tce) powinna przeczytać tę książkę. Jest idealna na jesiennie, chłodne wieczory. Wprowadzi nutkę egzotyki, jak i we wspaniały sposób stworzy obraz dzisiejszej kobiety - lekko zabieganej, ale mimo wszystko odważnej. Moja ocena tej pozycji? Mocne 8/10! Polecam serdecznie :)

A za egzemplarz chciałabym bardzo podziękować Wydawnictwu Burda Książki.